Ο Τιμ Μπάρτον συναντά (ξανά) τον Τζόνι Ντεπ και μαζί με τη Μισέλ Φάιφερ και την Εύα Γκριν προσθέτει την απαραίτητη σκοτεινή ατμόσφαιρα και τα πανέξυπνα αστεία.
Βασισμένο σε μια αλλόκοτη, camp τηλεοπτική σαπουνόπερα με ήρωες βρικόλακες, μάγισσες, λυκάνθρωποι, που προβαλλόταν στην αμερικάνικη τηλεόραση από το 1966 μέχρι το 1971, το κινηματογραφικό «Dark Shadow» ίσως να μοιάζει εξίσου παράξενο σε πολλούς από τους θεατές τού σήμερα. Γοτθικό και μαζί ξεδιάντροπα αστείο, σκοτεινό αλλά και απόλυτα ποπ, αναμφίβολα camp, ρομαντικό με ένα δικό του κυνικό τρόπο, το φιλμ του Τιμ Μπάρτον κατορθώνει να χωρά την αληθινή ουσία όλων των ταινιών του (ένας διαφορετικός ήρωας σε έναν ομοιόμορφο κόσμο) και την ίδια στιγμή να είναι περισσότερο παιχνιδιάρικο από τις περισσότερες που έχει γυρίσει ως τώρα. Μεγάλο μέρος της επιτυχίας του το χρωστά στον Τζόνι Ντεπ, ο οποίος είναι απλά απολαυστικός στο ρόλο του Μπάρναμπας Κόλινς, του προγόνου μιας μάλλον ξεπεσμένης οικογένειας που επιστρέφει στα 1972 για να βρει τους κληρονόμους του μετά από δύο αιώνες στον τάφο. Αντιμέτωπος με ένα διαφορετικό κόσμο, αλλά με την ίδια μάγισσα που τον παγίδευσε για δύο αιώνες, θα πρέπει να περισώσει την τιμή του ονόματός του και να δοκιμάσει να απαλλαγεί από την κατάρα του. Η τραγική του φύση δεν τον σταματά βεβαίως από το να είναι αστείος, με τον ίδιο τρόπο που το φιλμ επιλέγει χωρίς κανένα δισταγμό το χιούμορ αντί για τον τρόμο. Όμως παρά το γεγονός πως ο Μπάρτον κοιτάζει τον κόσμο των σκιών με ένα μόνιμα στραβό χαμόγελο, βλέπει ωστόσο τους ήρωές του με (εντάξει, ίσως λίγο πικρή) αγάπη και δεν καταφεύγει ποτέ στην παρωδία, ακόμη κι αν η ταινία στραβοπατά στη σκηνή της τελικής αναμέτρησης. Ακόμη κι εκεί η ματιά του, ξεχωριστή, αλλόκοτη, πάντα εμπνευσμένη, κάνει τη διαφορά, παραδίδοντας για μια ακόμη φορά μία ίσως όχι απόλυτα πετυχημένη, μα αναμφίβολα διαφορετική ταινία, σε έναν κόσμο που μαστίζεται από τη βαρετή ομοιομορφία..
Trailer Dark Shadows
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου