Ο κ.Καζάκος μπήκε στην αίθουσα του θεάτρου κατά τις έξι και κάτι. Η θεατρική ομάδα μόλις τον είδε να πλησιάζει σηκώθηκε από τα καθίσματα να τον προϋπαντήσει. Η παρουσία του γέμισε τα μάτια όλων με θαυμασμό, ο ίδιος όμως ήταν πολύ ταπεινός και σεμνός. Το μόνο που ζήτησε ήταν έναν ελληνικό καφέ τον οποίο μέσα στη συζήτηση δεν άγγιξε καθόλου. Αφού τελείωσε να συνομιλεί με τους παρευρισκομένους θυμήθηκε "είχα και καφέ".
Ο κ.Καζάκος μίλησε για την υποκριτική και κυρίως το θέατρο. Μίλησε για το απαραίτητο προσόν που πρέπει να έχει ένας ηθοποιός, ερασιτέχνης ή μη, την επικοινωνία με τον κόσμο και να δείχνεις ενδιαφέρον για τους θεατές.
Παρομοίασε την σχέση της πλατείας με τους ηθοποιούς με τη σχέση των φίλων."Το θέατρο είναι εξομολογητικό. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα δε θα πας σε έναν περαστικό να μιλήσεις, θα πας σε έναν φίλο σου, ο οποίος θα σε δει και θα σου πει "έλα να κάτσουμε να πιούμε έναν καφέ να μου πεις τι έχεις." Αυτή η στιγμή είναι αυτή που συνδέει τον ηθοποιό στη σκηνή με τους θεατές στην πλατεία. Ο θεατής έρχεται στο θέατρο για να ξεφύγει από τα προβλήματα. Ο ηθοποιός πρέπει να τον παρασύρει σε αυτό που πραγματοποιείται εκείνη την στιγμή στην σκηνή."
Μίλησε ακόμη για το αν πρέπει να διαχωρίζεται ο ερασιτέχνης ηθοποιός από τον επαγγελματία.
"Φράσεις όπως "για ερασιτέχνης καλός ήταν" δεν είναι σωστές. Δεν πρέπει να κάνεις εκπτώσεις. Πολλές φορές και οι ίδιοι οι ερασιτέχνες ηθοποιοί κάνουν εκπτώσεις. Πρέπει να συμπεριφέρεσαι σαν επαγγελματίας. Δεν μπορείς να αργείς για παράδειγμα στις πρόβες. Αυτό ρημάζει την ψυχολογία των άλλων και κατά συνέπεια χαλάει την πρόβα. Ήμουν στο θίασο της Λαμπέτη για δυο χρονιές. Η Έλλη ερχόταν πάντα από νωρίς και ετοιμαζόταν. Ήταν να ξεκινήσουμε ακριβώς.. έβγαινε παρά τέταρτο να δει ποιος δεν έχει έρθει"
Καθ' όλη τη διάρκεια όλοι στην αίθουσα τον παρακολουθούσαν με μεγάλη προσοχή σε μία προσπάθεια να πάρουν μέσα από τα λόγια του, όση περισσότερη από την πείρα του μεγάλου ηθοποιού μπορούσαν.
Η συζήτηση διακόπηκε με την έλευση των πρώτων κατοίκων της πόλης που έρχονταν για την ομιλία. Είχαν περάσει σχεδόν δύο ώρες και όμως φάνηκε σαν να ήταν μόλις ένα τέταρτο.
Δελήπαλτα Ιωάννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου