Οι Εποχές Αλλάζουν ας αλλάξουμε και Εμείς

Το «ταξίδι» θα λέγαμε, που προσφέρουν τα ναρκωτικά  είναι απαραίτητο, αν αναλογιστεί κανείς πως δεν ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία απαλλαγμένη από αδικίες και λάθη, αλλά σε ένα μεγάλο μπουρδέλο.

  Δε θα σταθώ στις γνωστές πια τετριμμένες  απόψεις  περί ναρκωτικών , του τύπου τα «ναρκωτικά σκοτώνουν, λευκός θάνατος» και ούτε κάθε εξής λαϊκή δοξασία, ωστόσο δεν τις αγνοώ, απλώς τις προσπερνώ. Τι είναι ναρκωτικά; Με βάση την ταμπέλα που τοποθετείται ναρκωτικά είναι όλες εκείνες οι ουσίες  οι οποίες είναι επικίνδυνες για την ψυχοσωματική και κοινωνική υγεία. Αντίθετα ναρκωτικά δεν αποκαλούνται οι  ουσίες (οι νόμιμες),  οι οποίες είναι σχετικά ακίνδυνες ή τουλάχιστον λιγότερο επικίνδυνες. Αυτό που προκαλεί εντύπωση όμως και ταυτόχρονα είναι εξωφρενικό κατά τη γνώμη μου, είναι ότι ο καθορισμός των ουσιών αυτών ως επικίνδυνες-ακίνδυνες δεν γίνεται ποτέ από τους ίδιους τους χρήστες τους αλλά από την κοινωνία. Ξέρει άραγε κανείς καλύτερα το δίκαιο από το δικηγόρο; Μπορεί και ναι αλλά πάντα μετράει η γνώμη του δικηγόρου. Πρώτο επιχείρημα για την επικινδυνότητα και άρα την απαγόρευση μίας ουσίας, στάθηκε το φαινόμενο της σωματικής εξάρτησης, εκείνο δηλαδή, το οποίο μας δείχνει ότι το σώμα, έχοντας αλλάξει τη λειτουργία του κάτω επίδραση της ουσίας, δεν μπορεί να επανέλθει αμέσως στην προηγούμενη λειτουργία του, γιατί η τελευταία έχει υποκατασταθεί σ’ ένα μέρος της από την ουσία. Και ύστερα με τη μεριά τους έρχονται και οι «επίσημες τοποθετήσεις» από κάθε άλλοτε «φωστήρες» κατά τη γνώμη μου. Το 1932, το Πρωτόκολλο της Γενεύης χαρακτήριζε σαν «Ναρκωτικά» εκείνες τις ουσίες, που προκαλούν σωματική εξάρτηση και εθισμό και δικαιολογούσε μ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο την απαγόρευση των Οπιούχων (Ηρωίνη, μορφίνη, μεθαδόνη κ.α.) , όσο και την ποτοαπαγόρευση που ίσχυε ακόμα στην Αμερική. Ωστόσο επειδή η προκατάληψη και τα στερεότυπα της εποχής δεν επέτρεπαν στο συντάκτη του πρωτοκόλλου να κοιτά στο μέλλον, οι χρήστες ή αλλιώς «τα πρεζόνια» ή έστω ο αθώος  χαρακτηρισμός «οι κακοί» βρήκαν παραθυράκι στο νόμο. Επειδή έμεναν απ’ έξω από την απαγόρευση, τα ψυχοτρόπα που δεν προκαλούν σωματική εξάρτηση (όπως το χασίς), που έπρεπε-για λόγους που θα δούμε στη συνέχεια- να κυνηγηθούν, δόθηκε τέτοια έμφαση στη λεγόμενη «Ψυχική Εξάρτηση», ώστε η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, χαρακτηρίζει σαν «Εξάρτηση από κάποια ουσία» την «ψυχική και μερικές φορές σωματική κατάσταση, που προκύπτει από τη λήψη ενός φαρμάκου, με σκοπό την αίσθηση των ψυχικών επιδράσεών του». Ψυχική εξάρτηση είναι η τάση του ανθρώπου να αντικαθιστά την ικανότητά του να προκαλεί μόνος του ηρεμία ή ευχαρίστηση στον εαυτό του. Θέλεις  να ηρεμήσεις - καπνίζεις, θέλεις να μείνεις ξύπνιος- πίνεις καφέ, θέλεις να ευφορίσεις – παίρνεις χασίς η αλκοόλ. Με συνέπεια η συνεχής κατανάλωση αυτών να σπρώχνει τον οργανισμό στην αναζήτηση των ουσιών και σε περίπτωση διακοπής της χρήσης ο ψυχισμός μας  αντιδρά προς την αντίθετη κατεύθυνση δηλαδή στην εκδήλωση υπνηλίας η νευρικότητας, κατάθλιψης κ.α. Ωστόσο όποιος ψάξει λίγο θα ανακαλύψει ότι ο καφές, το αλκοόλ ή και τα ηρεμιστικά προκαλούν σωματική ΚΑΙ ψυχική εξάρτηση, ενώ από την άλλη μεριά τα «παράνομα» δεν προκαλούν καμία Ψυχική ή σωματική εξάρτηση ενώ συγκεκριμένα η κάνναβη δεν προκαλεί  σωματική εξάρτηση παρά μόνο ψυχική η οποία  αντικειμενικά χαρακτηρίζεται ως ελαφρά. Είναι αξιοσημείωτο ότι στο νομικό πλαίσιο των ΗΠΑ, η λέξη ναρκωτικό αναφέρεται στο όπιο, τα παράγωγά του και τα ημισυνθετικά ή πλήρως συνθετικά υποκατάστατά τους "καθώς και στην κοκαΐνη και τα φύλλα κόκας", τα οποία αν και έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ναρκωτικά σε σχετικούς νόμους, ενώ και από χημικής άποψης δεν είναι ναρκωτικά. Αντίθετα με την λαϊκή άποψη που επικρατεί, η μαριχουάνα δεν είναι ναρκωτικό, όπως δεν είναι το LSD και άλλες παραισθησιογόνες ουσίες.

Δεν είναι τυχαίο που ότι τα ψυχοτρόπα που σήμερα απαγορεύονται είναι αυτά που από τη φύση τους είναι έξω από τον άμεσο έλεγχο της εκάστοτε εξουσίας ενώ αντίθετα τα νόμιμα δύσκολα παράγονται έξω από τον έλεγχο της. Ας πάρουμε για παράδειγμα, την κάνναβη, το χασίς ή και τα «μαγικά μανιτάρια», που λόγω της φυσικής τους μορφής αλλά και κυρίως λόγω της μικρής δραστικής ποσότητας που απαιτείται μπορούν να καλλιεργηθούν από το καθένα μας στο σπίτι του, στο κήπο του, στο μπαλκόνι του κ.α. χωρίς τη δυνατότητα οικονομικού και φορολογικού έλεγχου. Σε αντίθεση τόσο το αλκοόλ όσο και ο καπνός μπορούν άνετα να φορολογηθούν και να εμπορευματοποιηθούν λόγω του τρόπου παραγωγής τους. Είναι γνωστά άλλωστε τα κολοσσιαία κέρδη από το εμπόριο του καπνού και του αλκοόλ. Χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότητα χρησιμοποιούσε τις Φυσικές ουσίες –που σήμερα είναι παράνομες- από τη κάνναβη έως τα «μαγικά μανιτάρια» χωρίς το πρόβλημα της τοξικομανίας αλλά κυρίως χωρίς το πρόβλημα των κυκλωμάτων εμπορίου και μηχανισμών δίωξης. Φαίνεται πως ο καπιταλισμός της εποχής μας ανακάλυψε τον οικονομικό έλεγχο της ζωής μας. Θέλεις να αλλάξεις ψυχισμό με ουσίες χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα στο κράτος; Οι ουσίες αυτές είναι αμέσως παράνομες και διώκεσαι ποινικά με τιμωρίες ανάλογες ενός δολοφόνου. Θέλεις να αλλάξεις το ψυχισμό σου με οικονομικά ελεγχόμενο τρόπο; Τότε μπορείς άνετα να διασκεδάσεις με ουσίες όπως ο καφές το τσιγάρο το αλκοόλ αλλά και τα ψυχοφάρμακα (τα οποία δίνονται με το «τσουβάλι» πια).

Αιτία όλων αυτών κατά τη γνώμη μου; Το σημερινό κοινωνικό σύστημα όπου δημιουργεί κοινωνικές ανισότητες και ένα σωρό άλλα προβλήματα,  αναγκάζει τους ανθρώπους να θέλουν να «αλλάξουν κεφάλι»! Οι καιροί σιγά-σιγά αλλάζουν, μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε και εμείς και ίσως μαζί και το σύστημα μας.;