Η Οφθαλμαπάτη του Νου…

Ο διαβήτης του νου έκανε μεταβολή πολλά έτη μπροστά σπάζοντας τη μύτη του μολυβιού στη διάρκεια σχεδίασης ενός ισοσκελούς τριγώνου… Έμεινε ένα μισοτελειωμένο Λ σχηματίζοντας χωρίς ακρίβεια τα πολλά διαφορετικά αρχαιολογικά σημεία ενός βυθισμένου πολιτισμού το οποίο δεν παύει να παραμένει παρά ένα σπουδαίο γράμμα της αλφαβήτου, κληρονομιά για όλους εμάς που θέλουμε να λεγόμαστε… Έλληνες … Μιας κι Έλληνας για τους κινέζους , γάλλους , άγγλους είναι το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού βλέποντας πολλά Ρεν Μιν Πι, Φράγκα & Λίρες τα ψάρια της κόρης του οφθαλμού απέναντι σε όλη αυτήν την τελειότητα της προσφοράς στο πνεύμα, αγγίζοντας με γδαρμένα χέρια τον Μαίανδρο της ακριβής σύνθεσης του νου φτάνοντας στην άλλη άκρη του Μαιάνδρου ποταμού κοντά στις αδιάφορες δυτικές ακτές της Μιλήτου με την διαφορά της ψευδής αναστήλωσης του σώματος αφού το οφθαλμόλουτρο της αυθαιρεσίας όρμησε σκορπίζοντας κάθε φράγμα στο πέρασμα του αφήνοντας παραμαζώματα στην καλά στυλωμένη έξοδο που με γερά θεμέλια έχτισε ο προ-προ-προ… πάππους με σκοπό την ασφάλεια του κλειδωμένου ημερολογίου θαμμένου στα άλυτα νερά της Ατλαντίδος. Μα η γραμμή σύρθηκε στην γωνία χωρίς τέλος … μάλλον αργεί … δημιουργώντας ένα ολοκληρωμένο αυτήν την φορά ισοσκελές τριγωνισμένο πρασινωπό τοπίο με αγγελιοφόρους χωρίς φτερά στα πόδια αλλά στα δάχτυλα ανακατασκευάζοντας τα χαμένα γράμματα της ζωής δίνοντας άλλην πηγή κατανόησης των ζώντων η οποία στέκεται πραγματικά αδύναμη να φωνάξει διεκδικώντας το μέλλον της ύπαρξης του αισθητού φτιάχνοντας ένα καινούργιο ξενικό αλφάβητο που πίσω απ’ το τρίγωνο αναφαίνεται η βία της δουλείας ρίχνοντας με δόλο το αγκίστρι της πενίας. Μάλλον αργεί… δείχνει να φταίει η μπερδεμένη διασταύρωση που έκανε το τρένο να χάσει τον προορισμό του…..