Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου Τιτανικός: 1.523 ψυχές χάθηκαν άδικα.

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

Τιτανικός: 1.523 ψυχές χάθηκαν άδικα.

Στις 10 Απριλίου του 1912, το βρετανικό υπερωκεάνιο της εταιρίας «White Star Line», «Τιτανικός», ξεκίνησε από το Σαουθάμπτον με προορισμό τη Νέα Υόρκη, με τη διαφορά ότι δεν προσέγγισε ποτέ. Το «θαύμα της ναυπηγικής» προσέκρουσε σ' ένα παγόβουνο στον Ατλαντικό ωκεανό, το οποίο σκίζοντας το κύτος του πλοίου κατέστρεψε και τα πέντε στεγανά μέρη του, επιτρέποντας, έτσι, την εισροή νερού. Το υπερωκεάνιο βυθίστηκε δύο ώρες και σαράντα λεπτά αργότερα, στις 2:20 τα ξημερώματα της 15ης Απριλίου, παρασύροντας στο θάνατο 1.523 ανθρώπους. Οι σκηνές, τη στιγμή της βύθισης, υπήρξαν δραματικές. Οι πρώτες βάρκες, γεμάτες γυναικόπαιδα, ρίχτηκαν στη θάλασσα.Υπό τους ήχους της ορχήστρας των επτά μουσικών, οι οποίοι έπαιζαν μέχρι την τελευταία στιγμή της βύθισης, το μεγαλύτερο πλοίο του κόσμου χάθηκε μέσα στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού. Μέσα από τις σωσίβιες λέμβους, 700 άνθρωποι έγιναν βουβοί μάρτυρες σ’ ένα από τα τραγικότερα «εν καιρώ ειρήνης» ναυάγια.


Ωστόσο, για τη σωτηρία των 2.223 ατόμων -1.320 επιβάτες και 908 άνδρες του πληρώματος- δεν επαρκούσαν οι διαθέσιμες θέσεις. Επιστολές, κρυμμένες επί έναν αιώνα, αποκαλύπτουν πως οι ιδιοκτήτες του «Τιτανικού» αγνόησαν την προειδοποίηση ότι δεν υπήρχαν αρκετές σωσίβιες λέμβοι, λίγες μόλις ώρες πριν από το μοιραίο παρθενικό ταξίδι. Εκατοντάδες επιβάτες θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν η πλοιοκτήτρια εταιρία λάμβανε υπόψη της την έκθεση του ειδικού ασφαλείας, Μορίς Κλαρκ, ο οποίος τους ενημέρωσε ότι το υπερωκεάνιο χρειαζόταν τουλάχιστον 50 τοις εκατό περισσότερες σωσίβιες λέμβους.  Τα έγγραφά του, υπό τον τίτλο «Βάρκες», πρόκειται να πωληθούν σε δημοπρασία από τον οίκο δημοπρασιών «Henry Aldridge & Son, The Devizes Auctioneers», στις 24 Νοεμβρίου. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο του οίκου, Αντριου Αλντριτζ, «αυτό πρέπει να είναι το σημαντικότερο έγγραφο που έχει σχέση με τον ''Τιτανικό''. Αποτελεί σαφή ένδειξη του ότι μια εταιρία είχε τόση επιρροή, ώστε να φιμώσει έναν υπάλληλο του κράτους.

 





  

 

 

Το πλοίο διάσωσης «Καρπάθια» ανασύρει τις βάρκες από τη θάλασσα.

 

Ο Μορίς Κλαρκ συνειδητοποίησε ότι ο αριθμός των σωσίβιων λέμβων στο υπερωκεάνιο ήταν ανεπαρκής, αλλά δεν έκανε περαιτέρω κινήσεις, δηλαδή να μιλήσει δημόσια, γιατί φοβήθηκε ότι θα έχανε τη θέση του. Αν οι συστάσεις του, για τις 30 σωσίβιες λέμβους, γίνονταν αποδεκτές, τότε ενδεχομένως περισσότεροι από 1.000 εκ των 1.523 ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους θα μπορούσαν να είχαν σωθεί. Επιπλέον, η αποκάλυψη της αλήθειας θα αποτελούσε ένα πολύ ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο   ώστε να καταδικαστούν οι ένοχοι. Όταν ο Μορίς Κλαρκ κατέθεσε μετά το ναυάγιο, απέφυγε και τότε να αποκαλύψει τα αποτελέσματα της επίσημης έρευνάς του. Αυτό σημαίνει ότι το διοικητικό συμβούλιο της Εξεταστικής Επιτροπής του Συμβουλίου Ασφαλείας «The Board of Trade» δεν ανέφερε ποτέ την έκθεση του υπαλλήλου του, αλλά την αποσιώπησε. Τα έγγραφα δείχνουν ότι επιβιβάστηκε στο πλοίο στις 10 Απριλίου 1912, στις 08:00 π.μ., για τη διενέργεια ελέγχου, προκειμένου να χορηγήσει το απαραίτητο πιστοποιητικό για τον απόπλου. 

 

 

 

 

 

Ο καπετάνιος του «Τιτανικού», Εντουαρντ Τζον Σμιθ, με τους αξιωματικούς του πλοίου. Πίσω, δεύτερος από αριστερά, ο αξιωματικός Χένρι Ουάιλντ 

Στην έκθεσή του υπό τον τίτλο ''Βάρκες'', παραδέχτηκε ότι δεν ήταν δυνατό να διπλασιαστεί ο αριθμός των σωσίβιων λέμβων από 20 σε 40 λόγω του κόστους. Ωστόσο, ο ίδιος φρόντισε, συμπληρωματικά, να σημειώσει: ''Προτείνω 50 τοις εκατό περισσότερες λέμβους''. Τα εκρηκτικά έγγραφα περιλαμβάνουν, επίσης, μια δακτυλογραφημένη δήλωση του κ. Κλαρκ στο Συμβούλιο Επικρατείας του Ηνωμένου Βασιλείου, ''Board of Trade'', σύμφωνα με την οποία απάντησε σε μία λίστα με ερωτήσεις που ήταν πιθανό να του ζητηθούν κατά την έρευνα. Την έκθεσή του κατάφερε πριν από 50 χρόνια να πάρει στα χέρια του ο δικηγόρος γιος του, ο οποίος τώρα τη βγάζει προς πώληση με τιμή εκκίνησης 45.000 δολάρια». 

 

 

Το ναυάγιο εντοπίστηκε την 1η Σεπτεμβρίου του 1985, σε βάθος 4 χλμ., σπασμένο σε δύο κομμάτια. Το μυστήριο σχετικά με τις συνθήκες του ναυαγίου τροφοδότησε δημοφιλείς «αστικούς μύθους» που έμειναν στην Ιστορία, ιδιαίτερα μετά την προβολή της ομώνυμης ταινίας του Καναδού σκηνοθέτη Τζέιμς Κάμερον. Η τραγωδία του «Τιτανικού» το 1912 απέδειξε την αλαζονεία και τη ματαιοδοξία του ανθρώπου απέναντι στα στοιχεία της φύσης.

Αναρτήθηκε από Ελένη Οικονομοπούλου