Διέσχισε την Αμερική με τα πόδια και χωρίς χρήματα για να δει πως είναι!!

O Nick Kleckner ήταν ένας συνηθισμένος αμερικανός ηλεκτρολόγος, που ζούσε μια φιλήσυχη, όπως παραδέχεται και ο ίδιος, ζωή. Μέχρι που μια μέρα του την έδωσε, και αποφάσισε να κάνει κάτι ασυνήθιστο, κάτι με έναν «υψηλότερο σκοπό», όπως είπε. Έτσι, αποφάσισε να διασχίσει την Αμερική…περιπατώντας. 

Αν και εκ πρώτης, η όλη είδηση μοιάζει ως καπρίτσιο ενός μποέμ νεαρού που θέλησε να τραβήξει την προσοχή, διαβάζοντας κανείς περισσότερα για τον Nick καταλαβαίνει ότι πρόκειται πράγματι για ειλικρινή προσπάθεια ενός ανθρώπου που, θεωρώντας ότι έχει τα πάντα στη ζωή του, αποφάσισε να δει πως είναι να μην… έχεις τίποτα.

Έτσι, τον περασμένο Απρίλιο, παράτησε τη δουλειά του, άφησε πίσω φίλους και υπάρχοντα και ξεκίνησε την πεζοπορία, με μόνο εφόδιο ένα sleeping bag και τα ρούχα που φορούσε. Πάνω του, δεν κράτησε ούτε σεντ για φαγητό και νερό. Στόχος, να φτάσει από την Φλόριντα στην Καλιφόρνια…

Και έτσι και έγινε. Μετά από έξι περίπου ολόκληρους μήνες πεζοπορία, και 30 κιλά πιο αδύνατος ο Kleckner , έχοντας διασχίσει συνολικά 4.000 χλμ, έφτασε στις 2 Οκτωβρίου στο Huntington Beach της Καλιφόρνια.

“Από τη στιγμή που έγινα άστεγος άρχισα να ζω περισσότερο στο τώρα, στο παρόν, και έμαθα επίσης να είμαι στα αλήθεια ευγνώμων» δήλωσε . «Ο Θεός ήταν στο πλάι μου. Δεν εξηγείται πως, όταν είχα μέρες να φάω και είχα φτάσει στο απροχώρητο, πάντα βρισκόταν κάποιος μπροστά μου και μου έδινε αρκετά για να βγάλω τη μέρα”. Το εγχείρημα έλαβε αρκετή δημοσιότητα, όχι όμως παντού και χωρίς να το αντιληφθεί φυσικά όλος ο κόσμος. Όμως, όποτε κάποιος τον αναγνώριζε (όχι συχνά) και του πρόσφερε κάτι παραπάνω, εκείνος το μοίραζε αμέσως στον επόμενο άστεγο ή άνθρωπο σε ανάγκη, που έβρισκε μπροστά του. To περισσότερο διάστημα, για να επιβιώσει, βασίστηκε αποκλειστικά στην καλοσύνη των αγνώστων και στα όσα έβρισκε ψάχνοντας στα σκουπίδια.

Η ατέλειωτη πεζοπορία στους μακρύς, μονότονους, σχεδόν έρημους αυτοκινητόδρομους της Αμερικής ανάμεσα στα βουνά δύσκολα ήταν ευχάριστο και η πείνα και η δίψα το έκαναν ακόμη δυσκολότερο. Ο Kleckner κατέγραψε μέρα με τη μέρα την περιπέτειά του σε μπλογκ, μέσω της μητέρας του (της έστελνε τα upadates από τον δρόμο). Οι αυθόρμητες περιγραφές και οι φωτογραφίες, είναι ένα μοναδικό, λεπτομερές χρονικό, τόσο ταξιδιωτικό όσο και ψυχολογικό .