Νευρική ανορεξία

Ελλαδα

Η νευρική ανορεξία είναι ένα φαινόμενο που εξαπλώνεται παγκοσμίως παρουσιάζοντας

αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας. Ειδικότερα για τους Ελληνικούς πλυθησμούς έρευνα που διεξήχθη στην

Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου του Μονάχου η οποία μελέτησε ένα πλυθησμό 2,700 εφήβων ηλικίας 13-18 ετών στην

Βέροια και 567 εφήβων στα Ιωάννινα παρουσίασε ποσοστά νευρικής ανορεξίας της τάξεως του 0.41% στα κορίτσια στην Βέροια

και 0.35% στα κορίτσια στα Ιωάννινα, ποσοστά που ενδέχεται να έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.

Όσον αφορά τα κριτήρια για την διάγνωση της ο δείκτη μάζας σώματος κυμαίνεται στο 17.5 ή λιγότερο,

επικρατεί έντονα ο φόβος για πάχυνση και αποφυγή των ‘παχυντικων’ τροφών με την συνύπαρξη αντισταθμιστικών συμπεριφορών

(χρήση διουριτικών, καθαρτικών ανορεξιογόνων, πρόκληση εμετών, υπερβολική άσκηση), άρνηση ότι το παρόν βάρος αποτελεί πρόβλημα,

δυσαρέσκεια με την εικόνα σώματος και υπερβολική επιρροή του βαρους και της εικόνας σώματος στην διαμόρφωση της αυτοεκτίμησης του

ατόμου. Επίσης ενδοκρινολογικά προβλήματα παρουσιάζονται όπως αμμηνόροια, και δυσλειτουργία ορμονων όπως της αυξητικής ορμόνης,

της κορτιζόλης, των ορμονών του θυρεοειδούς αδένα και της ινσουλίνης.

Παράγοντες- Κλινικά συμπτώματα

Ψυχολογική-Διατροφική αντιμετωπιση

Η αντιμετώπιση της νευρικής ανορεξίας είναι ένα δύσκολο και πολύπλευρο πρόβλημα καθότι πρόσφατη έρευνα παρουσίασε πως μόνο

το 50% θεραπεύεται από την νόσο, ενώ 20-30% συνεχίζει να παρουσιάζει συμπτώματα, 10-20% νοσεί σε σοβαρό βαθμό και δυστηχώς

5-10% πεθαίνει από τα συμπτώματα που επιφέρει η νόσος (Wilson et al, 2007).

Πολλοι ψυχοδυναμικοί παράγοντες σχετίζονται με την εμφάνιση της νόσου όπως η κρίση εφηβείας, η έλλειψη ενίσχυσης των ικανοτήτων

του παιδιού από τους γονείς, ο πλήρης ελεγχός στο σώμα σαν μία προσπάθεια να διατηρηθεί ένα ‘πεδίο κυριαρχίας του εαύτού,

η υπερβολική ενασχόληση με το σώμα και το φαγητό στην οικογένεια, η εμφάνιση σε αγχώδεις , φοβικές διαταραχές, κατάθλιψης και

η κατάχρηση αλκόολ από την μητέρα ή τον πατέρα στην οικογένεια. Επίσης σημαντική είναι και η εμπλοκή κοικωνικο-πολιτισμικών

παραγόντων όπως η σεξουαλική, σωματική ή ψυχολογική κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία και φυσικά τα ανορεκτικά πρότυπα που

προβάλλονται από την Δυτική κουλτουρα που δυστυχώς έχει.

Ετσί η ψυχολογική/ψυχιατρική αντιμετώπιση από κλινικούς ψυχολόγους και ψυχίατρους παράλληλα με συμβουλευτική διατροφική

εκπαίδευση από ειδικεύμένους κλινικούς διαιτολόγους κρίνεται απαραίτητη για την βελτίωση και θεραπεία των κλινικών συμπτωματων

όπως που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς. Πολλών ειδών ψυχοθεραπείες έχουν βοηθήσει την θεραπεία την νόσου όπως οικογενειακή θεραπεία

και γνωσιακή-συμπεριφοριστική θεραπεία. ¨Οσον αφορά τον ρόλο του κλινικού διαιτολόγου η διατροφική εκπάιδεύση κρίνεται απαράιτητη

και στοχεύει στο να αναπτύξει μία θετική θεραπεύτική σχέση ώστε να δημιουργήθεί κλιμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας με με τον ασθενή. Στοιχεία όπως η επίλυση διατροφικών προβλημάτων, η ανάπτυξη μιας καλής σχέσης με το φαγητό, η στοχοθέτιση και η συμβουλεύτικη/ γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία στο επίπεδο της διατροφικής εκπαίδευσης είναι απαράιτητα ‘εργαλεία’ που χρησιμοποιύνται από τον κλινικό διαιτολόγο-διατροφολόγο για την θεραπεία της νόσου.