17 Νοεμβρίου – Γιορτή Πολυτεχνείου

17 Νοεμβρίου – Γιορτή Πολυτεχνείου

Στις 17 του Νοέμβρη και φέτος, 37 χρόνια τώρα, γιορτάζουμε όλοι οι Έλληνες, μα ιδιαίτερα οι μαθητές και φοιτητές, την εξέγερση της Νεολαίας στις 17 του Νοέμβρη του 1973, ενάντια στη Χούντα, με γιορτές στα σχολεία, με πορεία που ξεκινά από το Πολυτεχνείο και τελειώνει στην Αμερικανική Πρεσβεία και με προσκύνημα του κόσμου στο χώρο του Πολυτεχνείου.

Aς θυμηθούμε λίγο την ιστορία..

Στις 21 του Απρίλη του 1967, Συνταγματάρχες, με επικεφαλής τον Παπαδόπουλο, πήραν την εξουσία με τη βία, αφού κατέλυσαν τη Δημοκρατία, βάζοντας τον Ελληνικό λαό στο γύψο, για 7 ολόκληρα χρόνια σε κάθε τομέα της πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής.

Από το 1967 μέχρι το 1971, η Δικτατορία κυβέρνησε. Έτσι λοιπόν, από το χειμώνα του 1972, οι φοιτητές άρχισαν να ζητούν ελεύθερες εκλογές στα Πανεπιστήμια, αφού μέχρι τότε οι φοιτητικοί διοικούντο από διορισμένα από τη δικτατορία Διοικητικά Συμβούλια.

Σιγά σιγά, άρχισε να οργανώνεται το φοιτητικό κίνημα σε ολόκληρη την Ελλάδα και το Φλεβάρη του 1973, γίνεται η πρώτη μαζική συγκέντρωση ενάντια στη Χούντα, στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, που διαλύθηκε βίαια από την Αστυνομία. Ακολουθεί η κατάληψη της Νομικής, στην οποία 20.000 πολίτες, κυρίως νέοι, συμπαραστέκονται και διαδηλώνουν. Την Άνοιξη του 1973, συνεχίζονται οι διαδηλώσεις και γίνονται πολλές συλλήψεις και στρατεύσεις φοιτητών.

Το Φθινόπωρο του 1973, η Χούντα διορίζει Πρωθυπουργό το Μαρκεζίνη και υπόσχεται διεξαγωγή κοινοβουλευτικών εκλογών, ελεγχόμενων βέβαια από την ίδια τη Χούντα, καθώς και φοιτητικές εκλογές, ελεγχόμενες κι αυτές. Συνεχίζουν σποραδικές διαδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας ώσπου φτάνουμε, στις 14 Νοέμβρη, που φοιτητές απ' όλες τις Πανεπιστημιακές Σχολές της Αθήνας, μαζεύονται και κλείνονται στο Πολυτεχνείο, ζητώντας την άμεση διενέργεια εκλογών, καταγγέλλοντας την προσπάθεια της Χούντας να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό μέσω της κυβέρνησης Μαρκεζίνη.

Οι φοιτητές έχοντας πια αποκτήσει πολύτιμη πείρα στις καταλήψεις, έχουν κλείσει με θρανία τις πόρτες της εισόδου. Για 3 μέρες το Πολυτεχνείο γίνεται εστία αντίστασης. Οι διαδηλωτές γύρω κάποια στιγμή φτάνουν τις 100.000, που συμπαραστεκόμενοι στα παιδιά, ακούνε με κομμένη την ανάσα, το ραδιοφωνικό σταθμό των φοιτητών να μεταδίδει τα συνθήματα ''Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία'', ''Κάτω η Χούντα'' ,καθώς και τις εκκλήσεις για τρόφιμα, φάρμακα και γιατρούς.

Τότε, το βράδυ στις 16 του Νοέμβρη, αρχίζει η επιχείρηση εκκένωσης του Πολυτεχνείου. Με δακρυγόνα, συλλήψεις, πυροβολισμούς, διαλύουν αυτούς που είναι έξω, για να απομονώσουν αυτούς που είναι μέσα στο Πολυτεχνείο. Tα μεσάνυχτα κι ενώ έχουμε μπει στις 17 του Νοέμβρη, οι δικτάτορες, διαπιστώνοντας τη σκληρή αλήθεια του τέλους, σε μια ύστατη προσπάθεια στέλνουν το στρατό με τα τανξ να εισβάλλει βίαια στο Πολυτεχνείο, όπου βρίσκονται κλεισμένοι 2.000 με 3.000 φοιτητές. Μία μαύρη σελίδα για την ελληνική ιστορία...Οι Έλληνες φαντάροι συγκρούονται με τους Έλληνες φοιτητές.

Και τότε η Πύλη του Πολυτεχνείου, πέφτει, συνθλίβοντας όσους είναι πίσω της και οι καρδιές χιλιάδων Ελληνίδων μανάδων έσπασαν και όλοι οι Έλληνες κλάψαμε...