Το Τρίγωνο του Διαβόλου: Φαντασία ή πραγματικότητα;

Πολλοί το αντιμετωπίζουν ως ένα καλά φυλασσόμενο μυστήριο, όμως το Τρίγωνο των Βερμούδων σύμφωνα με την επιστήμη δεν διαθέτει ούτε διέθετε ποτέ κάτι το αινιγματικό και μυστηριώδες. Αντιθέτως, αποτελεί τον μεγαλύτερο σύγχρονο ναυτικό μύθο.

Το μυστήριο του Τριγώνου του Διαβόλου, όπως λέγεται από μερικούς ευφάνταστους, παρά τις επανειλημμένες αποδείξεις ότι πρόκειται για ένα - ηθελημένο ή ακούσιο - δημιούργημα, εξακολουθεί να εξάπτει τη λαϊκή φαντασία και να αποφέρει κέρδη σε συγγραφείς και «ειδικούς» οι οποίοι επιμένουν να απαριθμούν τα δήθεν ανεξήγητα περιστατικά που έχουν σημειωθεί σε αυτό.

Οι απόψεις για τη γεωγραφική έκταση που καλύπτει το περιβόητο τρίγωνο ποικίλλουν. Τα περισσότερα βιβλία ωστόσο τοποθετούν τις κορυφές του στο Μαϊάμι της Φλόριδας, το Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο και στο Αρχιπέλαγος των Βερμούδων.

Η πρώτη επισήμανση για μυστηριώδη περιστατικά στην εν λόγω περιοχή έγινε στις αμερικανικές εφημερίδες το Σεπτέμβριο του 1950 μέσω του πρακτορείου Associated Press από τον δημοσιογράφο E. Jones. Κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας το θέμα άρχισε να επανέρχεται όλο και συχνότερα, με αναφορές στην περιβόητη Πτήση 19 και άλλες εξαφανίσεις αεροσκαφών και πλοίων. Ο όρος Τρίγωνο των Βερμούδων εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1964 στο περιοδικό Argosy από τον V. Gaddis και βρήκε αμέσως συνεχιστές. Ως τα μέσα της δεκαετίας του 1970 διάφοροι «ερευνητές» ασχολήθηκαν με το δολοφονικό τρίγωνο τροφοδοτώντας με υλικό σωρεία βιβλίων και το Χόλιγουντ.

Οι ερμηνείες που έχουν προταθεί για την εξήγηση του «φαινομένου» κινούνται στη σφαίρα του υπερφυσικού: από αυτές που υποστηρίζουν ότι στην περιοχή υπάρχει μια «σκουληκότρυπα» από την οποία τα εξαφανισμένα πλοία και αεροπλάνα έχουν περάσει σε άλλη διάσταση του χώρου και του χρόνου ως και εκείνες που μιλάνε για αστρικές πύλες, δολοφονικές ακτίνες από την Ατλαντίδα και απαγωγές από εξωγήινους. Η πρώτη εμπεριστατωμένη κατάρριψη του μύθου ήρθε αρκετά νωρίς, το 1975, όχι από κάποιον επιστήμονα αλλά από έναν βιβλιοθηκάριο, τον Λόρενς Κούσε, ο οποίος ερεύνησε σχολαστικά όλες τις πηγές για να καταλήξει στο ότι "ο θρύλος του Τριγώνου των Βερμούδων είναι ένα κατασκευασμένο μυστήριο": οι εξαφανίσεις πλοίων και αεροσκαφών στην περιοχή δεν είναι περισσότερες απ' ό,τι σε άλλα σημεία του Ατλαντικού και σε καμία περίπτωση δυσανάλογες με βάση τις δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούν εκεί.

Επίσης πολλοί «ερευνητές» έχουν «φουσκώσει» τους αριθμούς ή παρέλειψαν συστηματικά να αναφέρουν ότι τα συντρίμμια πολλών από τα -υποτίθεται - εξαφανισμένα θαλάσσια και εναέρια σκάφη έχουν μεταγενέστερα ανασυρθεί. Οι στατιστικές δεν στάθηκαν βεβαίως ικανές να διαλύσουν τον μύθο: τα υπερφυσικά φαινόμενα «πουλάνε» και αποτελούν ιδιαίτερα προσοδοφόρο πηγή για όποιον θέλει να τα εκμεταλλευθεί.

Οι αρνητές του μύθου έχουν όμως και τη συνδρομή της επιστήμης. Ερευνητές διαφόρων ειδικοτήτων έχουν εντοπίσει μια σειρά από καθ' όλα φυσικά φαινόμενα τα οποία μπορεί να ευθύνονται για τη 'φονικότητα' του Τριγώνου. Εκτός από τον ανθρώπινο παράγοντα - τις περιπτώσεις ανθρώπινου λάθους, πειρατείας ή κάποιων ηθελημένων καταστροφών - οι ειδικοί υποδεικνύουν ως αιτίες για τα ναυάγια και τις εξαφανίσεις που έχουν σημειωθεί εκεί τις συχνές θύελλες και τους τυφώνες που πλήττουν την περιοχή, το γεγονός ότι στο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο οι πυξίδες θέλουν άλλες προσαρμογές σε σχέση με τον μαγνητικό και τον γεωγραφικό Βόρειο Πόλο, οπότε εύκολα κάποιος μπορεί να κάνει λανθασμένους υπολογισμούς και να χαθεί, καθώς και το ισχυρό ρεύμα του Κόλπου.

Οι επιστημονικές εξηγήσεις θεωρούν ότι στο Τρίγωνο συνυπάρχουν πολλά φαινόμενα, όπως:

1. Το Ρεύμα του Κόλπου και τα μικρότερα επιφανειακά και υποθαλάσσια ρεύματα που μπορούν να παρασύρουν σε μεγάλες αποστάσεις τα συντρίμμια των πλοίων.

2. Η απότομη εμφάνιση πυκνής ομίχλης λόγω θερμοκρασιακών διαφορών και η απρόβλεπτη και ξαφνική δημιουργία μεγάλων κυμάτων - τέρατα - ύψους μέχρι και 15 μέτρων. Επίσης, η εμφάνιση έντονων και απρόβλεπτων καιρικών φαινομένων (καταιγίδες με ταχύτητες ανέμου μέχρι και 100 χλμ/ώρα. Αυτές οι καταιγίδες μερικές φορές διαρκούν μόλις μερικά λεπτά καλύπτοντας ελάχιστα τετραγωνικά μίλια. Συχνά συνοδεύονται και από εμφάνιση υψηλών φορτίων στατικού ηλεκτρισμού (φαινόμενο St Elmo’s fire) που μπορούν να επηρεάσουν όργανα πλοήγησης και επικοινωνιών. Τα περισσότερα από αυτά τα καιρικά φαινόμενα συνδέονται έμμεσα ή άμεσα με τη ροή του Ρεύματος του Κόλπου.

3. Τα σιφούνια, θαλάσσιοι κυκλώνες που μπορούν να ανεβάσουν στήλες νερού σε ύψος μερικών εκατοντάδων μέτρων.

4. Κύματα που προκαλούνται από υποθαλάσσιους σεισμούς, φαινόμενο σχετικά συχνό στην περιοχή.

5. Μαγνητικές ανωμαλίες στην περιοχή οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν πυξίδες, ασυρμάτους και όργανα πλοήγησης. Βέβαια, μια έρευνα του Ναυτικού των ΗΠΑ δεν έχει καταγράψει τέτοιες μεταβολές του μαγνητικού πεδίου.

6. Μία από τις σχετικά πρόσφατες εξηγήσεις ενοχοποιεί επίσης το άφθονο μεθάνιο που υπάρχει στην υφαλοκρηπίδα και στον βυθό της περιοχής. Η θεωρία ότι η ξαφνική και έντονη παρουσία φυσαλίδων ένυδρων αλάτων του μεθανίου στην επιφάνεια της θάλασσας μπορεί να βυθίσει ένα πλοίο γρήγορα και απροειδοποίητα - χωρίς καν να προλάβει να εκπέμψει σήμα κινδύνου - είχε προταθεί τη δεκαετία του 1980, αποδείχθηκε όμως με επιστημονικά πειράματα από αυστραλούς ερευνητές μόλις το 2003. Υποθαλάσσιες εκρήξεις, λένε οι ειδικοί, θα μπορούσαν να σημειώνονται στον βυθό εκτοξεύοντας ξαφνικά φυσαλίδες ένυδρων αλάτων του μεθανίου οι οποίες είναι ικανές όχι μόνο να βυθίσουν πλοία αλλά και, περνώντας στην ατμόσφαιρα, να προκαλέσουν επιπλοκές και βλάβες σε αεροσκάφη.

Επίσης, από μερικούς δίνεται μια άλλη εξήγηση: Την εποχή εκείνη ο αμερικανικός στρατός έκανε υποθαλάσσιες δοκιμές ατομικών βομβών και αυτές 'τρέλαιναν' τις πυξίδες των πλοίων. Αν λοιπόν τύχαινε και σε μια θαλασσοταραχή να είχαμε και δοκιμές πυρηνικών βομβών, όπως ισχυρίζονται μερικοί, τότε είχαμε τα φαινόμενα που περιγράφονται από τους ναυτικούς. Συμπληρώνουν μάλιστα ότι τα γεγονότα αυτά έπαψαν να υπάρχουν αφού δεν γίνονται πια δοκιμές.

Παρόλα αυτά οι θρύλοι πάντα διέγειραν την φαντασία των ανθρώπων και αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο ο μύθος του Τριγώνου τον Βερμούδων υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει, ακόμα κι αν κάποτε αποδειχθεί ότι τα γεγονότα σε εκείνη την περιοχή έχουν απόλυτα επιστημονική εξήγηση. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν ξέρει τι θα ανακαλυφθεί στο μέλλον με τέτοια άλματα που καταφέρνει η επιστήμη καθημερινά, ίσως ακόμη και η περίφημη Ατλαντίδα.