Του Αλέξανδρου Κούρτη (άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στο entertv.gr)
Η νέα παράσταση του Δημήτρη Καρατζιά μεταφέρει το αριστούργημα του Federico García Lorca «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» από την Ισπανία του 1936 στην Ανατολική Τουρκία του 2013 επιθυμώντας να φωτίσει τα εγκλήματα τιμής, τον θρησκευτικό φανατισμό, τον πουριτανισμό της κοινωνίας και την απάνθρωπη καταπίεση των γυναικών στις μουσουλμανικές χώρες.
Από την πρώτη στιγμή που θα μπεις στον ζεστό και φιλόξενο χώρο της σκηνής του Vault, όπου ανεβαίνει η «Πνιγμονή», μέχρι και το τελευταίο λεπτό που θα αποχωρήσεις από αυτόν αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι σε ένα γνήσιο χωριάτικο απομονωμένο σπίτι στην γειτονική Τουρκία.
Είναι σίγουρα δύσκολο να σκηνοθετήσεις, να συγχρονίσεις, να βρεις τις ισορροπίες και να κουρδίσεις στην εντέλεια οχτώ γυναίκες μα ο Δημήτρης Καρατζιάς, έχοντας την εμπειρία από την προηγούμενη του δουλειά «Η μαμά μου ποτέ δεν πεθαίνει», τα καταφέρνει εξαιρετικά. Εκεί βέβαια είχαμε να κάνουμε με μονολόγους ενώ εδώ με κίνηση, ροή, συναισθήματα έντονα που «σιγοβράζουν» και είναι έτοιμα να εκραγούν στο επόμενο λεπτό.
Η νέα παράσταση του Δημήτρη Καρατζιά μεταφέρει το αριστούργημα του Federico García Lorca «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» από την Ισπανία του 1936 στην Ανατολική Τουρκία του 2013 επιθυμώντας να φωτίσει τα εγκλήματα τιμής, τον θρησκευτικό φανατισμό, τον πουριτανισμό της κοινωνίας και την απάνθρωπη καταπίεση των γυναικών στις μουσουλμανικές χώρες.
Από την πρώτη στιγμή που θα μπεις στον ζεστό και φιλόξενο χώρο της σκηνής του Vault, όπου ανεβαίνει η «Πνιγμονή», μέχρι και το τελευταίο λεπτό που θα αποχωρήσεις από αυτόν αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι σε ένα γνήσιο χωριάτικο απομονωμένο σπίτι στην γειτονική Τουρκία.
Είναι σίγουρα δύσκολο να σκηνοθετήσεις, να συγχρονίσεις, να βρεις τις ισορροπίες και να κουρδίσεις στην εντέλεια οχτώ γυναίκες μα ο Δημήτρης Καρατζιάς, έχοντας την εμπειρία από την προηγούμενη του δουλειά «Η μαμά μου ποτέ δεν πεθαίνει», τα καταφέρνει εξαιρετικά. Εκεί βέβαια είχαμε να κάνουμε με μονολόγους ενώ εδώ με κίνηση, ροή, συναισθήματα έντονα που «σιγοβράζουν» και είναι έτοιμα να εκραγούν στο επόμενο λεπτό.