WikiLeaks:”ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ Ή ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ;”

WikiLeaks:”ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ Ή ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ;”

Η.Π.Α., Κατάρ, Αλ Κάϊντα, Guantanamo, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Βλαντιμίρ Πούτιν, Μουαμάρ Καντάφι, Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ, Κίνα, Google, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Αχμέτ Νταβούτογλου, Ούγκο Τσάβες και φυσικά…η χώρα μας, εμπεριέχονται σε κάποια από τα 1.200.000 δημόσια απόρρητα έγγραφα από ανώνυμες πηγές και διαρροές, τα οποία είδαν το φώς της δημοσιότητας από το μη κερδοσκοπικό δημοσιογραφικό οργανισμό wikileaks.

O οργανισμός αυτός, του οποίου ο ιστότοπος δημιουργήθηκε το 2006 με διαχειριστή την «Τhe Sunshine Press», αυτοπεριγράφεται ως «δημιούργημα» κινέζων αντιφρονούντων, δημοσιογράφων, μαθηματικών καθώς και νεοσύστατων εταιριών με προέλευση τις Η.Π.Α., Ταϊβάν, Ευρώπη, Αυστραλία και Ν.Αφρική. Ιδρυτής του οργανισμού είναι ο Τζούλιαν Ασάντζ (Julian Assange), Αυστραλός δημοσιογράφος και ακτιβιστής του Διαδικτύου. Συγκεντρώνει τα έσοδά του από το κοινό, ούτε από πολιτικούς ούτε από διάφορα λόμπι. Παλαιότερα έβγαζε στο φώς της δημοσιότητας διεφθαρμένες πολιτικές που είχαν τόσο με παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα, όσο και με την πολιτική διαφθορά στην Κένυα. Το WikiLeaks έχει τιμηθεί με το Βραβείο Νέου Μέσου(New Media Award) από το περιοδικό «The Economist», με το UK Media Award από την Διεθνή Αμνηστία, ενώ το Μάϊο του 2010 η «New York Daily News» κατέταξε το wikileaks ως πρώτο στη λίστα «των ιστοσελίδων που θα μπορούσαν να αλλάξουν εντελώς την δημοσιογραφία».

Από την άλλη η κοινοπραξία εφημερίδων για την αποκλειστική δημοσίευση αυτών των διαρροών είναι ουσιαστικά η αποδοχή κλεμμένων πληροφοριών με σκοπό την πώληση τους στο ευρύ κοινό και την «κυριαρχία» τους στον ανταγωνισμό των δημοσκοπήσεων και των κερδών. Το καρτέλ αυτό αποφασίζει ποια θέματα και ποιά συγκεκριμένη μέρα θα βγούν στην δημοσιότητα. Το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, η βρετανική Guardian, η New York Times, η ισπανική El Pais και η γαλλική Le Monde είχαν στην διαθεσή τους το μεγαλύτερο μέρος των συνολικά 251.287 εγγράφων. Όσον αφορά τους δημοσιογραφικούς κανόνες δεοντολογίας, η ηθική του wikileaks είναι κάπως επιλεκτική. Ο ιδρυτής του οργανισμού σαν «δικαστής», «ένορκος» αλλά και «εκτελεστική αρχή» είναι εκείνος που αποφασίζει για το τι και πότε θα δημοσιευθεί αν και το κοινό δεν έχει καμία απολύτως ιδέα. Ο χρόνος θα δείξει αν το wikileaks και ο κ. Assange θα δημιουργήσουν μια επανάσταση στο δημοσιογραφικό χώρο ή θα κάνουν ένα βήμα πίσω και θα «κρυφτούν» στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, κερδίζοντας ουσιαστικά κάποιες μέρες δημοσιότητας με τα «εξοργισμένα» Μ.Μ.Ε. να αποφασίζουν απότομα ότι οι διαρροές αυτές χαρακτηρίζονται πλέον ως ξεπερασμένες.