Το υποχρεωτικό κούρεμα και η προ ημερών υπερψήφιση του νομοσχεδίου που ουσιαστικά καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις και θέτει στην εργασιακή εφεδρεία χιλιάδες εργαζόμενους, ήταν η συνέχεια Μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Ήταν όμως και οι σταγόνες που έπεσαν σ’ ένα ποτήρι ήδη ξεχειλισμένο. Έτσι, οι εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας της χώρας εισέπραξαν τη λαϊκή κατακραυγή, εναντίον ενός χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος, το οποίο οδηγεί στη χρεοκοπία.
Υπουργοί, βουλευτές και διάφοροι άλλοι κρατικοί αξιωματούχοι είχαν λάβει εγκαίρως το «μήνυμα». Ελάχιστοι τόλμησαν να καταλάβουν θέσεις στις στις παραδοσιακές εξέδρες των επισήμων και μόνο υπό δρακόντεια μέτρα προστασίας από τους αστυνομικούς. Σε πολλές περιπτώσεις όμως, ούτε αυτή η αστυνομική προστασία στάθηκε ικανή να εμποδίσει το ξέσπασμα οργής των συγκεντρωμένων, με αποτέλεσμα οι παρελάσεις να ματαιωθούν, ενώ υπουργοί, βουλευτές και άλλοι επίσημοι αποχωρούσαν ή φυγαδεύονταν, αποδοκιμαζόμενοι.
Η αρχή έγινε στη Θεσσαλονίκη με τη ματαίωση της παρέλασης, μετά τις αποδοκιμασίες στον πρόεδρο της Δημοκρατίας κύριο Κάρολο Παπούλια και την εισβολή διαδηλωτών στον χώρο της παρέλασης. Ένταση, μαύρα περιβραχιόνια, κιγκλιδώματα που κρατούσαν μακριά τον κόσμο συνέθεσαν ένα πρωτοφανές σκηνικό ντροπής που αμαύρωσε τις εκδηλώσεις για την εθνική επέτειο.
Δυστυχώς το κλίμα ήταν άσχημο και σε πολλές μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, καθώς κάποιοι αποφάσισαν να αμαυρώσουν μία από τις πλέον ιστορικές και ένδοξες σελίδες της ελληνικής ιστορίας για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην κυβερνητική πολιτική.
Κάρολος Παπούλιας, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας:
«Λυπάμαι πάρα πολύ που αμαυρώνουν την πόλη, είναι μία ιστορική μέρα που ανήκει σε όλους τους Έλληνες και όχι σε αυτούς (τους διαδηλωτές)… Ήρθα να τιμήσω την πόλη, είναι ντροπή να ακούγονται τέτοια υβριστικά συνθήματα… είναι ντροπή να με λένε προδότη, όταν εγώ πολέμησα για την πατρίδα μου από τα 15. Όσα συνέβησαν σήμερα στη Θεσσαλονίκη αποτελούν ευκαιρία να σταθούμε λίγο και να συλλογιστούμε: Πατριώτες είναι εκείνοι που αμαυρώνουν μια εθνική επέτειο; Αγωνιστές είναι όσοι προσβάλλουν; Δίκιο έχει όποιος φωνάζει περισσότερο; Είναι δημοκράτες όσοι αντιμετωπίζουν το δημόσιο χώρο ως ιδιοκτησία τους; Και πώς μετριέται η πλειοψηφία; Με τη συμμετοχή σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή με τις εκλογές που, με βάση το Σύνταγμα, γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια;
Υπάρχει το δικαίωμα και η κατάχρησή του, υπάρχει η δίκαιη οργή και ο εκφυλισμός της, υπάρχει καθαρό όριο ανάμεσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία και σε μια κοινωνική οργάνωση χωρίς κανόνες, χωρίς δημοκρατικό υπόβαθρο.
Κάνω τις επισημάνσεις αυτές πιστεύοντας ότι η έξοδος της πατρίδας μας από την κρίση δεν είναι μόνο ζήτημα αριθμών αλλά υπόθεση βαθιά πολιτική, βαθύτερα πολιτισμική», σχολίασε ο κ. Παπούλιας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου